MotylaNoga

piątek, stycznia 18, 2013

Kuala Lumpur - meczet Jamek

Przyznam, że w tamtym klimacie, możliwość skorzystania z religijnego budynku, jako miejsca ochłody i odpoczynku, wydaje mi się bardzo sensowna. Nam nie wolno było wejść do samego meczetu, mogliśmy jedynie obejść go wokół. No i zostaliśmy ubrani w szaty do kostek, a z dziewczynami musiałyśmy okryć też głowy. Tak samo jak w przypadku pałacu królewskiego w Bangkoku, trochę mnie to bawiło, bo ani godnie, ani dobrze nie wyglądaliśmy. Nie mówiąc już o godnej prezencji wiernych... ;)

(17 października 2011)

Kuala Lumpur - jedzonko ;)

Większości rzeczy, które można tam kupić, nie umiem nazwać, co nie zmienia faktu, że kupiłabym wszystko. :) I NIC nie śmierdziało!

(16 października 2011)

Kuala Lumpur ulicznie

Cóż mogę powiedzieć - mój ulubiony typ miasta. Przedziwny miks nowoczesności, i to takiej, którą czasem ciężko ogarnąć, żyjąc w trzecim świecie, jakim jest Warszawa, z cudownym, pozornie chaotycznym i nieopanowanym azjatyckim bałaganem. Kocham to. I tęsknię!

Kolejka/metro.

Fontanna, w której się moczyliśmy umęczeni upałem.

Zmęczony pan. Bardzo zmęczony...

Tropikalne urwanie chmury (zaczyna się równie szybko, co się kończy, a w przebiegu jest spektakularne) widziane ze stacji kolejki.

"Nie wiem co to, ale dobre." Jedzenie na ulicy, czyli to, po co jeździ się w tamtą część świata. Tanie, pyszne, świeże i TAJEMNICZE. :D

(16-17 października 2011)

Petronas Twin Towers

Chyba nie muszę nic wyjaśniać, nie? ;)

(17 października 2011)

Batu Caves

Chwilę jazdy od Kuala Lumpur jest jaskinia. Wieeeelka. I święta. Poczytajcie sobie. Mnie nie zachwyciła za bardzo, to i zdjęć mało, a w większości bez sensu.

(być w Azji i nie zrobić takiego zdjęcia, to nie być w Azji)

W Kuala Lumpur po raz pierwszy zobaczyłam w praktyce jak wygląda wydzielanie tylko dla kobiet wagonów metra i części peronów. Bardzo nie chciałabym żyć w miejscu, gdzie takie rzeczy są konieczne, ale przyznaję, że miło było móc posadzić tyłek na pustej ławeczce na sacji, a potem w prawie pustym wagonie. Chłopaki musieli stać w tłoku. :)

Batu Caves

I sama jaskinia. Wielka, pełna buddyjskich cudeniek, kiczowatych pamiątek, małp i turystów. Było też kilku mnichów, parę kur i kogut. Z atrakcji dodatkowych można było iść zwiedzać mniejszą część jaskini. Niestety możliwość zapłacenia niemałych pieniędzy za wejście w totalne ciemności, których główną zaletą był fakt, że były siedliskiem jakiegoś tam wielkiego gatunku pająka, zupełnie nas nie skusiła.

Małpyyy... są tam wszędzie i są okropne.

A to był bardzo miły pan. Gdy zapytałam czemu dziecko ma kwiatki na szyi zaczął mi łamaną angielszczyzną wyjaśniać o co chodzi, ale niestety, po takim czasie mało co pamiętam. Wiem tylko, że był przeuroczy, a dziecko fajne ;)

(16 października 2011)

Sky Bridge

Langkawi, malezyjska wyspa. Spędziliśmy na niej chwilę, głównie leżąc w morzu i korzystając z open fridge w hostelu. Open fridge to bardzo fajna rzecz. Przy meldowaniu się dostaliśmy, poza kluczem do pokoju, po karteczce, na której odznaczaliśmy - SAMI - jakie picie wzięliśmy - SAMI oczywiście - z ogólnodostępnej lodówki. Nikt niczego nie sprawdzał, ani nie liczył. Wymeldowanie się polegało na tym, że klucze, karteczki i pieniądze za piwo, zostawiliśmy na stole w 'recepcji' (czyli na takim stoliku z kawałkiem ścianki. Pełne zaufanie do gości. Doskonale się z tym czułam. :)

Ale nie plaża i fajne zasady w hostelu nas tam ściągnęły, a Sky Bridge. Jest to jedna z tych atrakcji z cyklu "właściwie to jedyne co mamy, to widoki, więc hej! powieśmy sporą kładkę w chmurach." No i powiesili. A do tego wjeżdża się tam kolejką linową, co jest fajne same w sobie. :)

Były widoki i chmury tuż nad głową. Najwyższy punkt mostu jest ok 700m npm.

Dojazd wyglądał tak. :)

Po zjechaniu z góry znaleźliśmy, trochę przypadkiem, kolejną atrakcję. Wodospad pięknem czy urokiem nie porażał, ale CHŁODZIŁ, a nawet mnie było ciepło.